De Euro is helemaal niet goed voor onze welvaart!
De bewering dat de euro goed is voor onze welvaart is zo'n grote leugen dat men gewoon niet kan
geloven dat het niet waar is, vindt Pepijn van Houwelingen. ----
" Hou ook in Nederland een referendum over het Europese integratieproject. -----
" Kunstmatig lage rente in eurozone is voor ons zeer nadelig
Het Europese integratieproject is, met Camerons aankondiging van een Brits referendum, op
losse schroeven komen te staan. Omdat de EU bij velen bovendien allang geen warme gevoelens
meer oproept, is het niet verwonderlijk dat voorstanders van verdere integratie zich nu verbeten
achter hun laatste verdedigingslinie hebben verschanst: zonder de EU en de euro kan Nederland
niet welvarend zijn. Guy Verhofstadt bleef dit afgelopen zondag in Buitenhof maar zeggen: als
Nederland net zoals de Britten een referendum organiseert en uit de EU stapt, volgt een
economisch armageddon.
Maar is dat zo? Hetzelfde werd immers alom verkondigd toen de president van IJsland zo moedig
was een referendum uit te schrijven. De bevolking van IJsland verwierp met een grote
meerderheid het verdrag dat toen met Nederland en het Verenigd Koninkrijk was gesloten over
de terugbetaling van leningen en zie, na een paar zware jaren klimt IJsland op dit moment weer
snel uit het dal. Waarom zou Nederland niet rijk en welvarend kunnen zijn buiten de EU en
zonder de euro? Kijk naar Zwitserland - een land dat net zoals Nederland veel naar de EU
exporteert en een grote financiële industrie heeft - of Noorwegen. Ook het Verenigd Koninkrijk
kan op dit moment goed handel drijven met het continent terwijl het de euro niet heeft ingevoerd.
Er bestaan zelfs veel kleine en erg welvarende landen die net zoals Nederland bijzonder
afhankelijk zijn van de internationale handel maar toch hun eigen munt hebben. Singapore is een
mooi voorbeeld.
Planeconomie
De gedachtegang waarmee de Europese integratie en de euro worden verdedigd, lijkt
beangstigend veel op redeneringen waarmee vroeger de superioriteit van een planeconomie ten
opzichte van een markteconomie werd 'bewezen'. Net zoals voor planeconomen competitie en
verschillen tussen bedrijven allemaal vormen van verspilling zijn die ten koste van de algemene
welvaart zouden gaan, zijn voorstanders van de EU en het Europese integratieproces ervan
overtuigd dat, op landelijk niveau, concurrentie en competitie tussen munten en wetgeving een
slechte zaak is.
Net zoals faillissementen in een planeconomie niet kunnen voorkomen, zijn devaluaties niet
langer mogelijk na het invoeren van een gemeenschappelijke munt. En net zoals in een centraal
geleide economie tijdens een crisis de touwtjes strakker worden aangetrokken, is men ook nu druk
bezig de machtsuitoefening in Europa op allerlei terreinen meer en meer te centraliseren.
Uit de geschiedenis blijkt wel dat dit soort ideologische conflicten nooit door middel van een
debat worden beslecht. Uiteindelijk is het de realiteit zelf die bepaalt wat werkt en wat niet: the
proof of the pudding is in the eating. Net zoals Oost-Berlijn, als een idee en ideologie,
uiteindelijk door het succes van West-Berlijn is weerlegd - 'het werkte niet' - zal de welvaart en
hogere economische groei van landen die buiten de EU of de euro zijn gebleven - Zwitserland,
Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk - het Europese integratieproject op den duur
onmiskenbaar en voor iedereen gaan weerleggen.
De spanning tussen realiteit en retoriek is nu al enorm. De realiteit is dat landen die niet aan de
euro hebben deelgenomen, zoals Zwitserland en Zweden, hun economische groei sinds de
invoering van de gemeenschappelijke munt op peil hebben weten te houden, terwijl de
economische groei in ons land is ingestort. De retoriek is daarentegen dat de euro ons veel
welvaart heeft gebracht.
Dat de voorstanders van de euro en verdere integratie keer op keer de 'welvaartskaart' trekken is
extra opmerkelijk, juist omdat de enorme kosten hiervan ondertussen toch voor iedereen duidelijk
zouden moeten worden. De vele miljarden die we jaarlijks netto afdragen aan de EU en de
tientallen miljarden euro aan noodleningen die we inmiddels hebben betaald of waarvoor we (ook
indirect via de ECB bijvoorbeeld) garant staan, zijn slechts het topje van de ijsberg.
Kunstmatig
Waar we bijna niemand over horen, is dat de ECB de rente in heel het eurogebied kunstmatig
laag houdt. Een gekozen rentevoet die juist voor Nederland niet zo gunstig is. De optimale rente
voor het eurogebied als geheel is nu eenmaal niet per se gelijk aan de optimale rente voor
Nederland alleen. Dat betekent met de huidige extreem lage rentestand dat vooral in landen waar
veel wordt gespaard, bijvoorbeeld voor de oude dag, men nog maar nauwelijks rente op het
spaargeld ontvangt. Nederland, met zijn grote pensioenpotten, is hiervan het grootste slachtoffer.
Ook dit kost ons jaarlijks vele miljarden met als resultaat dat pensioenfondsen druk bezig zijn de
pensioenen af te stempelen.
Ernstig is ook dat we wat betreft onze handelsbetrekkingen afhankelijk zijn geworden van
besluiten die in Brussel genomen worden. Dit betekent bijvoorbeeld dat zodra er een veeziekte
uitbreekt in Europa, we moeten wachten op toestemming van Brussel voordat we onze producten
weer kunnen gaan exporteren, zelfs als er niets mis is met ons eigen vee en het land in kwestie
onze producten graag blijft afnemen. Dit was ongeveer een jaar geleden daadwerkelijk het geval
toen we ons vlees niet meer aan Rusland konden verkopen. Nog maar twee weken geleden bleek
dat ING en ABN Amro van Brussel niet mogen helpen met het redden van SNS Reaal, zodat de
kosten hiervan waarschijnlijk volledig op de belastingbetaler zullen moeten worden afgewenteld.
Maar de grootste schade loopt Nederland waarschijnlijk op zodra onze kredietrating, vanwege
alle garanties die we hebben afgegeven, wordt verlaagd en het financieren van onze staatsschuld
dus veel duurder zal worden. Ook dit zal ons (tientallen) miljarden gaan kosten.
Zo bekeken ga je je toch langzamerhand afvragen of de stellige bewering dat de euro en de
Europese integratie goed is voor onze welvaart niet een voorbeeld is van een 'grote leugen': een
bewering die zo bezijden de waarheid is en desalniettemin met zo veel overtuiging en brutaliteit
wordt verkondigd dat mensen, in tegenstelling tot een klein leugentje, gewoonweg niet kunnen
geloven dat het niet waar is.
Maar er is hoop. Zoals Lincoln al zei: You can fool some of the people all of the time, and all of
the people some of the time, but you can not fool all of the people all of the time. Juist daarom is
het zo belangrijk dat eindelijk in Nederland een referendum zal worden uitgeschreven over het
Europese integratieproject en een fundamenteel debat hierover op gang komt.
Ik ondersteun daarom volledig de actie van het 'Burgerforum EU'. Laten anderen dit ook doen.
Het is tijd dat de politiek tot de orde wordt geroepen.
--
Pepijn van Houwelingen is bedrijfskundig ingenieur en (filosofisch) econoom.
----------
Wii kregen dit artikel, dat eerder in de Volkskrant stond, toegestuurd en vinden het zo goed dat
we de schrijver Pepijn van Houwelingen gevraagd hebben om toestemming om het in de
Vrijspreker te publiceren. Die toestemming werd prompt verleend en dus het artikel met dank
geplaatst.
Bron: http://www.vrijspreker.nl/wp/
januari 1014