Zelfbeschuldiging en zelfverachting.
"Het zwijgen hier over de schendingen van de mensenrechten in veel islamitische landen, heeft
waarschijnlijk twee oorzaken: het beleid van de EAD en de wet over de godslastering.
Zo riskeren dhimmies in die landen de doodstraf wanneer ze meningen verkondigen, die tegen de
islam gekant zijn en zij hulp van het buitenland vragen.
In het laatste geval worden al hun rechten en voorrechten hun ontzegd, die ze hebben gekregen op
grond van het 'beschermingsverdrag', dat de immuniteit van hun leven en bezittingen garandeert.
Door het systeem, dat hen verbiedt tegen hun onderdrukkers te getuigen, zijn christenen in islamitische
landen, die met vervolging en discriminatie te maken krijgen, gedwongen zich terug te trekken in een
isolement, dat bijdraagt aan hun vernietiging.
Het zwijgen van Europa over de antichristelijke onderdrukking komt neer op een impliciete
onderwerping aan de sharia.
Het dhimmi- gedrag, dat zich bij de Europese intellectuelen, politici en geestelijken heeft ontwikkeld,
leidt tot zelfkastijding en beschuldigingen aan het adres van het Westen en met name Israël.
Deze woordvoerders herhalen de gebruikelijke antiwesterse beschuldigingen, die ze aannemelijk
maken en rechtvaardigen.
Zo leggen ze een van de basisregels van de dhimmitude op aan de Europese publieke opinie: het
uitdrukkelijke verbod voor joden en christenen om de islamitische geschiedenis, het islamitische
bestuur en doctrine te bekritiseren, voor zover deze drie gebieden een theologische eenheid vormen.
Deze opvattingen worden duidelijk uiteengezet door Qadi Iyad (Abu al-Fadl Ayyad ibn Amr ibn Musa
ibn Ayyad ibn Muhammad ibn Abdillah ibn Musa ibn Ayyad al-Yahsubi al-Sabti (overleden in 1149))
, een beroemde Andalusische imam en productieve geleerde die in Andalusië studeerde en rechter was
in Granada en Ceuta.
Net als andere theologen/juristen stelde hij een lijst op van verschillende godslasteringen, die de
doodstraf verdienen: 'Degenen die Mohammed vervloeken [..] of hem afkeuren of hem
onvolmaaktheden toeschrijven in zijn persoon, in zijn afstammeling, zijn geloof of willekeurig welke
van zijn eigenschappen, of daarop zinspelen of iets vergelijkbaars uitdrukken, op welke manier dan
ook, in de vorm van een vervloeking, minachting, een beschimping, geringschatting, of de poging een
fout of een kwaadaardige bedoeling bij hem te ontdekken,'diegenen dienen te worden gedood.
Als 'iemand de Profeet moedwillig voor leugenaar uitmaakt vanwege datgene wat hij gezegd of
beweerd heeft of zijn profetische karakter of zijn boodschap of zijn bestaan ontkent en verwerpt of niet
in hem gelooft,'dan is deze persoon een ongelovige en dient te worden gedood. De imam kan besluiten
degene die de Profeet vervloekt of beledigt te onthoofden, te verbranden of te kruisigen. Berouw leidt
niet tot herziening van de straf. Wanneer dhimmi 's de profeet vervloeken of zijn boodschap als
onbeduidend voorstellen, verdienen zij de doodstraf.
........................... `Wanneer ze iets doen wat nog hun verdrag noch hun status van dhimmi
.............................hun toestaat, schenden ze hun status en vallen ze binnen de categorie van
.............................ongelovigen en mensen met wie de moslim in oorlog zijn [dar al-harb].
.............................Dan worden ze gedood vanwege hun ongelovigheid. Bovendien ontlast
.............................hun status van dhimmi hen van geen enkele andere hudud( speciale
.............................straffen waarin de sharia voorziet) van de islam, zoals het afhakken van
.............................handen voor diefstal of terechtstelling voor moord die door hen begaan
.............................wordt,zelfs als dat door hun geloof wordt toegestaan.'
Iedere Jood of christen, die de Profeet beledigt, moet worden onthoofd of verbrand, behalve wanneer
hij zich bekeert.
Dit dreigement, dat in de loop van de geschiedenis vaak is uitgevoerd, verklaart voor een groot deel,
waarom de dhimmies en de Eurabieren de islam ophemelen en het Westen verachten.
Het verklaart ook de woede en de buitensporige reacties in de islamitische wereld, die veroorzaakt
werden door de spotprenten van Mohammed, die in de Deense krant Jyllands - Posten werden
gepubliceerd en die door andere kranten werden overgenomen.
De apologetische geschriften van Edward Said, die in Europa als een nieuw evangelie werden
ontvangen, schrijven de scheiding tussen moslims en westerlingen, die kan worden samengevat in de
kreet 'wij tegen zij', aan het etnocentrisme van de blanken toe.
Maar zijn kritiek zou geloofwaardiger zijn, wanneer hij ook kritiek zou leveren op de islamitische
theorie van de dar al-islam ( wij,de moslims) en de dar al-harb ( zij, de niet- islamitische vijanden) en
op het systeem van de internationale en sociale betrekkingen, dat daar middels de jihad en de
dhimmitude uit voortvloeit.
Said, de dhimmi bij uitstek, negeerde het hele theologische systeem van scheiding en discriminatie, dat
tegenwoordig in de islamitische wereld nog steeds wordt toegepast.
Zijn boeken verhieven de haat voor het Westen tot een geloof en ondergroeven de legitimiteit van
westerse historici met uit de lucht gegrepen beweringen en verdraaiingen van de waarheid.
De unilaterale beschuldigingen van de Europese arabofiele lobbygroepen sluiten aan bij de
traditionele opvattingen over de dar al-harb, die moet worden vernietigd door de jihad.
Deze zelfhaat, die door bestuurders in de hoogste Europese politieke en religieuze kringen wordt
geventileerd, wordt overgenomen, verinnerlijkt en verbreid door de in Europa gevestigde netwerken
van dhimmitude.
Het verwerpen van de bijbel en de zelfverachting van Europa in zijn betrekkingen tot de islam
ontwikkelen zich als een antichristendom, dat gecombineerd wordt met antizionisme- wat typerend is
voor de interreligieuze conflicten die voortkomen uit de dhimmitude'.
Het bovenstaande is een passage uit het door Bat Ye'Or geschreven boek: ' Eurabië'.
Hoewel vele islamknuffelaars- prins Alwaleed met zijn 50 miljoen per jaar aan p.r. voor de islam,
wordt door hen worden aanbeden- ieder woord van Eurabië ontkennen, geeft de inhoud en de praktijk
van het dagelijks leven, ook in Nederland- het gelijk van Bat Ye'Or aan.
Wie wil ontkennen dan J(udas) Cohen een opper- dhimmi is, moet nodig naar een psycholoog.
Dat vele Europese 'elitefiguren' zich zeer goed laten betalen voor hun verraad aan Europa, staat voor
mij zo vast als een huis.
Al eerder heb gememoreerd, dat politici behoren tot het allerlaagste mensentype, dat op deze aarde
rondloopt en dat zij zich niet bewust zijn van het feit, dat er zoiets als een menselijke moraal, integriteit
en vertrouwen bestaat.
Voor hen geldt uitsluitend 'de macht' en die macht komt, volgens hen, van het geld.
Speciaal van het geld, dat uit de Islamitische olielanden naar hun privé banksaldo toegevloeid komt.
Zolang de stroom van oliedollars uit de islamitische staten niet stopt, bestaat het gevaar dat de islam
de wereld zal gaan overheersen, voordat deze eeuw voorbij is.
Ik haal nog even de woorden aan van Bernard Lewis: hij ( Bernard Lewis, een islamoloog aan de
Princeton University) begon spottend te lachen, toen hem in 2004 door een Duitse krant gevraagd
werd te voorspellen, of Europa tegen het eind van deze eeuw wel of niet een supermacht zou zijn.
'Europa', zei hij, 'zal dan onderdeel zijn van het Arabische Westen, van de Maghreb.'
(Wolfgang Schwanitz, Europa wird am Ende des Jahrhunderts islamitisch sein', Die Welt 28 juli 2004))
Dag.
Juni 2010.
