Angst voor geweld

De angst voor geweld.

Wat in vele boeken en andere informatiebronnen over de linkse overname van Nederland ontbreekt, is de vermelding van het barbaarse geweld van links in de jaren ná WO II.
Ook in het boek van Martin Bosma: " De schijnelite van de valse munters ", gaat Bosma voorbij aan de angst, die maakt dat het merendeel van de mensen ( en dat zeker vlak na een wereldoorlog) zich al heel snel aansluiten bij de geweldplegers.
Het Stockholmsyndroom is iets anders�.. dat gaat uit van de veronderstelling, dat een gevangene en/of gegijzelde al snel sympathie krijgt voor zijn cipier en/of gijzelnemer en het geweld staat in dit geval niet hoog op de angstladder.
Na een wereldoorlog, met al zijn ontberingen, deportaties, moorden op onschuldigen als represaille evenals de grote honger, zijn de meeste mensen murw gemaakt.
In juni 1945 haalt het Militaire Gezag in Nederland opgelucht adem.
Geen revolutie van links!
Dat is geen wonder, want ook uit die hoek waren de ontberingen merkbaar.
Hoewel vele socialisten en christenen hun uiterste best hadden gedaan door de handel met de Duitse bezetter een goede boterham op tafel te krijgen, waren er in de linkse Nederlandse kringen toch ook velen, waar schraalhans keukenmeester was in de jaren 1940 tot 1945.
Toen dan ook iedere Nederlander, die zich geroepen voelde om wraak te nemen op die landgenoten, die volgens hem ' fout' waren geweest, werden zij weliswaar niet door het toenmalige militaire gezag aangemoedigd, maar desondanks gedoogde dat te veel van hen� met het oogmerk de boven genoemde revolutie van links toch alsjeblieft maar te voorkomen. Waar Koos Groen in zijn boek: " Fout en niet goed " vermeldt dat de Nederlandse bijltjesdag, uitgevoerd door communisten (nu socialisten) en socialisten, in vergelijking met andere landen om ons heen misschien nog wel meeviel, zijn toch de vele gruwelijkheden, die links zich permitteerde, bij velen in de herinnering blijven hangen en kreeg de angst weer de overhand.
Het gaat te ver om alle misdaden, door toenmalige communisten en socialisten gepleegd tegen nog niet veroordeelde landgenoten, op te noemen.
Eén geval wil ik echter wel vermelden en dat is het misbruiken van landgenoten, die dus nog niet waren veroordeeld (!) als menselijke mijnenjagers.
Onze linkse Nederlanders stuurden tientallen, nog steeds niet veroordeelde Nederlanders, onder bedreiging van een vuurwapen een weiland of een stuk duin in waarvan bekend was dat daar mijnen lagen.
Zo zijn er enige honderden, nog steeds niet veroordeelde Nederlanders, door linkse lieden vermoord.
In de jaren die volgden op deze wreedheden, zou de opkomst van Nieuw Links ( nu PvdA) een belangrijke stap worden in de Nederlandse geschiedenis.
Met de angst voor geweld nog in het achterhoofd bij een overgroot deel van de Nederlanders, kon dit Nieuw Links door dreigen met geweld deze angst misbruiken
De overeenkomst tussen de islam en links Nederland wordt steeds duidelijker.
Beide dreigen en gebruiken geweld om anderen te intimideren.
Sinds Nieuw Links - lees den Uyl - heeft de linkse overheid een knokploeg, via een omweg, gefinancierd.
Zonder medewerking van linkse politici zou de AFA allang ter ziele zijn geweest.
Maar als knokploeg van de overheid kon de AFA nu overal en altijd haar gelijk halen door geweld te gebruiken.
Ook Bosma, evenals Caldwell, gaan geheel voorbij aan de angst voor geweld, die onder de bevolking heerst.
De leus�. direct na 1945 van: "dit nooit meer"� was het begin van een zekere decadentie.
Wie ook de namen van Nieuw Links bekijkt zal tot de conclusie komen, dat het niet eens onmogelijk is dat een aantal van die linkse misdadigers uit 1945 weleens dezelfden geweest kunnen zijn, die Nieuw Links oprichtten: Jan Pronk, Jan Schaeffer, en Max van den Berg waren van die groep de enigen, die na of in 1940 geboren zijn.
( In Tien over Rood van Nieuw Links staat als nummer 9: ' De PvdA dient een inkomenspolitiek te ontwerpen, door middel waarvan het verschil tussen de hoge en lage inkomens wezenlijk kleiner wordt.
Het mooie hiervan is dat het juist de lieden van de zogenaamde PvdA -'elite' tot de mensen behoren, waarheen het grote geld naartoe gevloeid is vanaf het moment, dat zij bij de PvdA hun intrede deden).

Dat het merendeel van Nieuw Links in 1945 te jong was om zelf aan de misdaden te hebben deelgenomen neemt niet weg, dat zij wellicht een vader, oom, buurman, oudere broer of neef gehad kunnen hebben, die hun heeft laten zien 'hoe mooi het is om anderen om te brengen.'
Overigens� sommigen krijgen zo'n mentaliteit geheel spontaan en zonder voorbeelden van anderen.

Helaas staan in het boek van Koos Groen: ' Fout en niet Goed' geen namen van de BSers ( Binnenlandse Strijdkrachten), die zonder rechtspraak en op eigen initiatief nog niet veroordeelde Nederlanders doodschoten.
De lijst met dergelijk 'incidenten is' echter onmetelijk lang.
Bang als het Militair Gezag was voor een revolutie van links, is dan ook geen van de daders van dergelijke incidenten bestraft.
Hoewel Bosma absoluut niet te kenschetsen valt als iemand, die niet weet hoe de man van de straat reageert, heeft hij, denk ik toch, nagelaten te informeren bij mensen uit de tijd van Nieuw Links, waarom zij zich zonder slag of stoot naar de slachtbank hebben laten leiden. Het grote probleem bij angst is echter dat men die niet onder ogen wil zien en dat men vele uitvluchten verzint om maar niet te hoeven bekennen dat angst, speciaal de angst voor geweld, het dagelijkse leven ontregelt.
Men kan over het linkse deel van Nederland vertellen dat het graaiers zijn, dat het oplichters zijn, dat zij nimmer iets ondernemen voor het landsbelang, maar wel voor eigen belang, maar zeggen dat ze dom zijn�. dat zou de waarheid geweld aan doen.
Ook aan de top van links en extreem links (Rene Danen e.d. ) weet men van de angst voor geweld.
Toen Ben Kok zich met een Israëlische vlag tussen het linkse tuig begaf had hij, denk ik, het niet verliezen van zijn leven te danken aan zijn niet bang zijn.
Ook in de strijd tegen de extreme islam - de islam, die op deze planeet dagelijks misdaden tegen de menselijkheid begaat - zou optreden met geweld best weleens doeltreffend kunnen zijn - indien onze overheid daarvoor tenminste nog het benodigde karakter zou hebben, zoals vroeger nog weleens het geval was, voordat oom en tante agent sociaal werkers werden.
Net als links is ook de islam namelijk nog het meest bang voor datgene, wat navolgers van hun politieke ideologie veel te vaak gebruiken.
In het boek van Bosma lezen we ook dat de lieden van Nieuw Links(PvdA) zich verbaal uitmuntend moeten kunnen uiten.
Helaas is dat bij de meeste linkse mensen in Nederland - noch ook daar buiten - niet het geval.
De vele scheldpartijen op discussieforums op het internet komen bijna altijd van linkse lieden. Schelden op het internet is ook een vorm van geweld: verbaal geweld.
Zo tracht men de tegenstander angst aan te jagen en hem te doen besluiten, maar van dat forum te verdwijnen.
Of dat in opdracht gaat of uit eigen initiatief is niet met zekerheid te zeggen.
Intimideren is wel een bezigheid, waarvan ook de linkse en extreem linkse politici gebruik maken.
Femke Halsema heeft openlijk toegegeven dat zij vele CDA -politici telefonisch heeft 'geadviseerd' om niet met de PVV in zee te gaan.
Ook hier is de haat tegen de PVV en Wilders slechts een uiting van jaloezie en boosheid over eigen falen.
Deze kans om te regeren was voor Femke de laatste kans.
Indien ik gelovig zou zijn, zou ik bidden dat een extreem linkse club als GL nimmer in het Kabinet mag komen.
In de strijd, die plaatsvindt tussen links en rechts, wordt op rechts herhaaldelijk het landsbelang gememoreerd, terwijl op links - en ook bij D'66 - rechts wordt afgekraakt zonder met een alternatief voor hun visie en plannen te komen.
Ook hieruit blijkt, dat men op links en ook bij D'66 niet uit is op landsbelang maar op eigen belang.
Niets nieuws onder de zon.
Landsbelang, in Nederland, komt al sinds 1970 van rechts�. met de christelijke partijen.
Het huidige minderheidskabinet kan, gezien de reacties van links, slechts als uitmuntend voor het land worden beoordeeld.
Dag.

Nieuw Links is de naam voor een vernieuwingsbeweging in de Nederlandse Partij van de Arbeid (PvdA) vanaf 1966.
Initiatiefnemers waren vooral de journalist Han Lammers en de econoom Hans van den Doel. Samen met zes anderen publiceerden zij in september 1966 het boekje Tien over Rood.
De andere samenstellers waren: Arie van der Hek, Reinier Krooshof, André van der Louw, Tom Pauka, Rob de Rooi en Arie van der Zwan.
Tot hen die zich later bij Nieuw Links aansloten behoorden onder meer: Max van den Berg, Marcel van Dam, Jan Nagel en Jan Schaeffer.
Allen waren ontevreden over de naar hun oordeel te onduidelijke en te conservatieve koers van de partij.
De vernieuwers wensten een linkser standpunt en eveneens herbezinning op de relatie tot het wetenschappelijk marxisme.
De tien "kenmerkende programmapunten" van Nieuw Links, zoals verwoord in Tien over Rood waren:[2]
1. De PvdA neemt niet deel aan een regering, tenzij vaststaat dat de ontwikkelingshulp in 1970 twee procent van het nationale inkomen bedraagt.
2. Iedere gekozen volksvertegenwoordiger dient de plicht te worden opgelegd tot openbare verantwoording, die kan worden afgedwongen.
3. Het parlement dient in staat te worden gesteld ongelimiteerd openbare hoorzittingen te houden van elkeen die naar oordeel van het parlement nuttige informatie kan verstrekken.
4. Elk verkiezingsprogramma van de PvdA dient een minimum te bevatten, zonder de uitvoering waarvan de Partij van de Arbeid niet aan coalitiekabinetten zal deelnemen.
5. Onvoorwaardelijke erkenning van de DDR en van de Vietcong is noodzakelijk. De PvdA dient het initiatief te nemen tot een Europese veiligheidsconferentie met de landen van het Warschau-pact.
6. Nederland behoort uit de NAVO te treden wanneer Spanje lid van de NAVO wordt of wanneer Portugal bij de herziening van het verdrag als lid wordt gehandhaafd.
7. Het is wenselijk dat Nederland een republiek wordt zodra de regering van koningin Juliana eindigt.
8. De belasting op erfenissen en schenkingen moet progressief oplopen en boven de honderdduizend gulden negenennegentig procent bedragen.
9. De PvdA dient een inkomenspolitiek te ontwerpen, door middel waarvan het verschil tussen de hoge en lage inkomens wezenlijk kleiner wordt.
10. De werknemers in de bedrijven moeten directe invloed krijgen op het bestuur van hun ondernemingen.
Een aantal van deze punten werd aangenomen op het PvdA-congres van 1967.
Op datzelfde congres werden zeven Nieuw Linksere in het partijbestuur gekozen.
In 1969 werd André van der Louw gekozen tot vicevoorzitter en werden tien Nieuw Linksere gekozen tot lid van het dagelijks bestuur.
Het congres van 1971 versterkte de positie van Nieuw Links nog verder: van der Louw werd voorzitter en Nieuw Links kreeg een absolute meerderheid in het dagelijks bestuur.
Nieuw Links had veel van de gewenste wisseling van de wacht bereikt en hief zichzelf in 1971 op.
Enkele geestverwanten van de beweging, Jan Pronk en Irene Vorrink, zouden later minister worden in het kabinet-Den Uyl.
Nieuw Links streefde ook naar samenwerking met andere progressieve partijen, die zou moeten leiden tot een progressief meerderheidskabinet.