De reden

De reden dat het CDA niet kan samenwerken met PvdA, SP,D'66 en GroenLinks, is zeer eenvoudig.
Het CDA, waar gelovigen toch over het algemeen de lijnen uitzetten, is net een ietsje socialer en meer begaan met het verbeteren van het leefklimaat van de Nederlander, dan het linkse tuig.
Dit is niet nieuw.
Ook in en direct na de Tweede Wereldoorlog werd er in Nederland een zogenaamde 'bijltjesdag' gehouden.
Al diegenen, die in de oorlog 'fout' waren geweest, moesten worden opgepakt, verhoord en voor het gerecht gebracht om hun verdiende straf te ondergaan.
In het Rooms-Katholieke deel van Nederland, onder de Moerdijk, werden de foute mensen opgepakt en - zover als mogelijk- als mens behandeld.
In het meer seculiere gedeelte van Nederland, wat nu de Randstad wordt genoemd, werden de foute lieden ook opgepakt , maar, zoals dat bij links gebruikelijk is (als men anders denkt dan links) gemarteld en zelfs vermoord.
Andersdenkenden zijn voor links bij uitstek lieden om te vermoorden.
Pim Fortuyn is het - niet meer levende - voorbeeld van het speekwoord: "De kogel komt ALTIJD van links."
Hieronder enige passages uit het boek: "Fout en niet Goed", van Koos Groen.

"In het gemeentehuis van Eysden [een Limburgse grensgemeente] vond ik de eerste lading NSBers.
De heren verzekerden me allemaal dat ze lid van de NSB waren geweest, alleen met het doel voor de ondergrondse beweging te spioneren.
Het edele gezelschap kon waarlijk van geluk spreken, dat het zo veilig achter de tralies is gezet, want deze bijltjesdag is in volmaakte rust verlopen. Misschien zijn een paar NSBers tijdens het transport naar het politiebureau ietwat beschadigd, maar erger dan een paar blauwe plekken was het niet"
Uit Pijlen van een leeuw door Robert Kick 1945.

Het westelijk deel van Nederland wordt als gevolg van de spoorwegstaking van september 1944 getroffen door een rampzalige hongersnood.
Als na de bevrijding de balans wordt opgemaakt, blijken er minstens vijftienduizend (15.000) mensen te zijn omgekomen.
Als gevolg van de jacht op mannen in de leeftijd tussen zestien en zeventig jaar voor de Arbeitseinsatz is een groot deel van de mannelijke bevolking of ondergedoken of tewerkgesteld in Duitsland.
Het gewapende verzet, sinds september 1944 Binnenlandse strijdkrachten genoemd, heeft niets gedaan om die mensenjacht te verhinderen.
Wilhelmina G.J.Roos te Den Haag verteld daarover dit:

"Kort na de bevrijding werd ik met mijn dochter die suikerziekte had, gearresteerd door drie mannen waarvan twee opgeschoten jongens waren[�] Een van hen sloeg mijn dochter van de wc af en tegen mijn man, die met tuberculose te bed lag, riep de oudste: 'Klauwen omhoog, of ik schiet je van je nest'.
Een van de jongens heeft mij ook erg geslagen midden in mijn gezicht. Mijn dochter wilden ze van de trap gooien[�] De namen van de drie mannen weet ik wel, doch ik wil ze niet noemen en ik wil ook niet dat er een onderzoek naar hen wordt ingesteld..( Met de dochter is het slecht afgelopen. Ze overleed op 4 augustus 1945, nadat haar adequate zorg in de cellenbarakken in Den Haag was onthouden.) "

De wreedheden van het linkse tuig werden zonder aanzien des persoons uitgevoerd.
De 69 jarige echtgenote van ir. Mussert heeft het volgende ondervonden:

" In de zaal [..] zaten al een heleboel NSB ers, maar we mochten niet met elkaar praten.[..] Telkens wanneer iemand naar de wc moest, moest hij of zij door een gangetje lopen. Bij de deur van dat gangetje stond een snotneus van een jongen en gaf dan prompt iedereen een trap tegen zijn achterste.[�]
Van mij maakten ze een kijkspel.
Telkens kwamen er jongens en meisjes en moesten ze mij zien.
Ik kreeg natuurlijk het nodige te horen. [�]
's Morgens [�] moest ik mij scharen bij een groep die op de Malibaan was opgesteld.
Wij marcheerden toen door de versierde stad onder toezicht van een troep kwajongens met geweren en revolvers en onder gehoon en gekrijs van het publiek naar de gevangenis op het Wolvenplein.
( Het woord landverrader was natuurlijk niet van de lucht.)
Daar aangekomen moesten wij met ons gezicht naar de muur staan. Door het nachtwaken, de geforcerde mars en de emotie kreeg ik hevige hartkrampen en het gevoel of ik van m'n stokje zou gaan.
Daarom vroeg ik aan een van die jongens of ik even een stoel mocht hebben omdat ik mij zo ellendig voelde.
Ik kreeg ten antwoord: "Hou je smoel en stel je niet aan."
Met een stomp van zijn geweer tegen mijn rug werd ik een zijgang ingeduwd, waar ik mij zo goed en zo kwaad als het ging aan een fontein heb vastgehouden. Nadat ze mijn horloge en ring hadden afgenomen, mijn trouwring wilde ze ook hebben, maar die kon niet af, en mij aan den lijve gevisiteerd hadden, werd ik opgesloten.

Even een tussendoortje. Het boek van Koos Groen: 'Fout en niet Goed' geeft helaas niet altijd een chronologische volgorde, vandaar�ze hebben de naam verklikkers te zijn voor de Duitse geheime politie. Dat is niet geheel ten onrechte, maar na de bezetting blijkt toch dat er meer Joden zijn verraden door 'goede' Nederlanders dan door 'foute.'

Ook hier is er door de huidige generatie geen lering uit getrokken.
Ook nu zitten de meeste antisemieten bij het linkse tuig, maar schrijft een leugenaar als van Donselaar dat antisemitisme bij extreem rechts vandaan komt.
Ook, denk ik, weer een van de zaken waarin de islam en links elkaar goed kunnen vinden: ze liegen beiden bijna altijd!!

Reeds gedurende WO II- 1943- wordt door ambtenaren een begin gemaakt met een linkse dictatoriale wetgeving.
Ook aan het wetboek van strafrecht wordt gesleuteld.
Prof. J.J. Schrieke, secretaris-generaal van Justitie, beslist dat artikel 1 van het wetboek van strafrecht moet worden uitgebreid met de bepaling: "Valt een feit niet onder de tekst, doch wel onder de grondgedachte van een wettelijke bepaling, zo is de strafbepaling toepasselijk, indien het feit naar gezond rechtsgevoel strafwaardig is".
In gewone taal betekent dat: strafbaar is niet alleen wat wettelijk is gesteld, maar ook wanneer het de overheid uit komt.

Is er enige verschil met het Nederland van nu? Politie en O. M.'s pakken elke willekeurige en onschuldige burger op.
Nekschot, de Bouvier, Smalhout en Tabak zijn enkele voorbeelden van het veelvuldige machtsmisbruik van de overheid.
Nergens op de gehele wereld, zelfs niet in de grootste bananenrepublieken als Zimbabwe, worden er zoveel telefoons afgetapt en afgeluisterd als in Nederland.
xxxxxxxxxxDat ook Koningin Wihelmina en haar staf realistische denkers waren, komt de volgende passage veel voor in correspondentie en verslagen van vergaderingen: xxxxxxxx

"Omdat de Nederlandse regering geen enkel machtsmiddel bezit - het Nederlandse leger is immers verslagen en deels in krijgsgevangenschap gebracht- zou ze geheel afhankelijk zijn van de feitelijke bevrijders, want OOK POLITIE EN JUSITIE ZIJN HANDLANGERS VAN DE BEZETTER GEWORDEN EN HEBBEN HET VERTROUWEN VAN HET VOLK VERLOREN.

Indien we zo brutaal willen zijn om die gedachte van toen om te zetten naar nu, dan is de PVV - met aan het hoofd Geert Wilders - de feitelijke bevrijder.
De communisten van toen- die de socialisten van nu zijn- willen slechts andersdenkenden zo snel mogelijk het zwijgen opleggen.
Net als toen!
Nog een gelijkenis met de geschiedenis is de Joodse Raad.
Om de deportatie - in 1942 was al bij velen bekend dat deportatie ook de dood betekende - zo ordentelijk mogelijk te laten verlopen, was er een Joods Raad opgericht.

( In juni 1942 werd de Joodsche Raad meegedeeld dat de Joden in kampen in Duitsland te werk zouden worden gesteld. De Joodsche Raad moest lijsten opstellen van Joodse werkloze mannen tussen de achttien en vijfenvijftig jaar die zogenaamd in werkkampen zouden worden ondergebracht. Hieraan verleende de Raad zijn medewerking omdat de bezetter toezegde dat bepaalde categorieën joden van deportatie konden worden vrijgesteld. Zo werden onder andere medewerkers van de Joodsche Raad vrijgesteld. Het feit dat werk voor de Joodsche Raad vrijstelling van deportatie betekende zorgde binnen de Raad voor een steeds groter ambtenarenapparaat, de Raad had uiteindelijk duizenden mensen in dienst. De vrijstelling werd 'sperren' genoemd.) Wikipedia.

Hoewel geen directe verwantschap bestaat met de huidige ex-burgemeester van Amsterdam, was de naam van een der leden : Cohen (Professor David Cohen).
Het tweede lid van de Joodse raad was Abraham Asscher, de vader van de huidige Wethouder en ex interim- burgermeester van Amsterdam.
Alweer een Cohen en een Asscher, die samen hun medemensen ertoe nopen ergens anders heen te vertrekken , nu indirect en gelukkig niet levensbedreigend en je mag het niet letterlijk een deportatie noemen, maar er zijn desondanks en als gevolg van hun beleid toch al meer dan 600 duizend autochtonen uit Amsterdam vertrokken naar een betere en veiliger woon- en verblijfplaats.
De vele verhalen, die de ronde doen en hebben gedaan over het Nederlandse verzet in WO II, zijn zeer sterk overdreven.
Het linkse tuig, dat in 1945 een geweer of pistool kreeg (of stal), had niets van doen met het echte verzet.
Van dit linkse tuig was het merendeel net zo fout of goed geweest als de meeste andere Nederlanders: 'Er moest brood op de plank' of , zoals Annie Romein-Verschoor in Vrij Nederland schreef:

"Spaarzaam slechts waren de bevoorrechten die, in een vrij beroep, niets met de Duitsers te maken hadden. Maar velen onder ons, die verantwoording droegen voor vele werkers met hoofd en hand, konden de Duitsers niet negeren, zonder op schromelijke wijze tekort te schieten."

Alvorens af te sluiten, een laatste passage uit het boek van Koos Groen.
Hieruit blijkt dat 'vak' van politiefunctionaris een draaikonterij behelst, die men uitsluitend bij links waarneemt.

"..het argument is dat de politie nog niet voldoende 'gezuiverd 'is.
Speyart zegt dat meer dan een derde van het politieapparaat al is geschorst of gearresteerd. Hij is echter blind voor het feit dat voor het verzet en de publieke opinie de politie als instituut een onderdeel is geworden van het Duitse terreurapparaat.
De politie heeft Joden opgehaald, onderduikers gearresteerd, postduiven gedood en portretten van de Koningin verwijderd.
Deze politie, met kilo's boter op het hoofd, is volgens hem niet de aangewezen autoriteit om collaborateurs op te pakken".

Reeds in 1941 schreef Koningin Wilhelmina aan haar dochter Juliana dat de terugkeer waarschijnlijk' langs een doornig pad 'zou gaan, een grote schoonmaak was nodig: "In het overheidsapparaat, vooral bij de politie en justitie, hebben schurken de hoge ambten bezet.
Is het nu anders? Neen! Naar mijn mening bezetten schurken nog steeds hoge posten bij Justitie en politie!.
Dag.