april 2013

Er zijn vele benamingen voor de Engel des Doods, o.a.:
Religie:
" Abaddon, heerser over het dodenrijk, in de Bijbel de engel des afgronds genoemd.
Azraël (engel), de aartsengel van de dood in sommige buiten- Bijbelse tradities.
Gabriël (aartsengel), in de joodse traditie naast boodschapper van God ook als "engel des doods" beschouwd.
Michaël ( aartsengel).
Samaël, engel des doods in de joodse leer.
Personen:
" Josef Mengele, (1911-1979), een Duits kamparts in het vernietigingskamp Auschwitz, die de bijnaam "engel des doods" kreeg
" Interniste uit een ziekenhuis " te Zoetermeer.
" Met een heel klein vraagteken: de Nederlandse overheid (OM). "
" Het Regionaal (Amsterdam)en Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg."
Overig:
" Kleverige Knolamaniet, een giftige paddenstoel die in het Frans ook wel 'ange de la mort' (engel des doods) wordt genoemd.

Dit is een kleine opsomming van welke historische en Bijbelse figuren de naam 'Engel des Doods' droegen.
Van de giftige paddenstoel zal niemand last hebben.... zolang we er maar afblijven.
Josef Mengele zou helemaal passen in hetgeen bedoeld wordt met 'de Engel des Doods'.
Ik heb sterk de indruk - en niet zonder reden - dat de Nederlandse overheid om de zogenaamde vergrijzing te reguleren eveneens als ' Engel des Doods' optreed!
Ouderen boven de 70 mogen best een vroegtijdig - wat heet vroeg- einde hebben en dat vanwege hun financiën.
In een ziekenhuis, waar bij een opname van een patiënt met 40 graden koorts direct gedacht wordt aan maligniteit (= kwaadaardigheid), terwijl de hoge koorts nu juist niet wijst op genoemde maligniteit, zouden we bij een dergelijke diagnose in feite direct wantrouwig moeten worden.
Maar helaas, of misschien gelukkig, hebben we allemaal nog steeds erg veel vertrouwen in de mensen, die de eed van Hippocrates hebben afgelegd.

(Ne d e r l a n d s e a r t s en eed - 2 0 0 3 ).

Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens.
Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten.
Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen.
Ik zal aan de patiënt geen schade doen.
Ik luister en zal hem goed inlichten.
Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd.
Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen.
Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden.
Ik zal mij open en toetsbaar opstellen.
Ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving en zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen.
Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk.
Ik zal zo het beroep van arts in ere houden.
Dat beloof ik.
of
Zo waarlijk helpe mij God* almachtig".

" Als dan ook nog een collega- arts de patiënt in kwestie, die een aanvechtbare diagnose te horen heeft gekregen, nadrukkelijk waarschuwt om liever niet aan de chemo te gaan, maar zich te laten opereren.... en als diezelfde arts dan tegen echtgenote van de patiënt opmerkt: "Past u maar goed op uw echtgenoot," .... ja....gaat er uiteraard iets van wantrouwen ontstaan en dan wordt een verstandige patiënt behoorlijk alert.

" Als er dan ook twee- waarom twee (?) - biotopen van de lever worden genomen en één daarvan vertoont maar sporen van maligniteit .... en er wordt vervolgens niet nog een dérde biotoop genomen.... teneinde tot zekerheid te komen.... dán gaat het wantrouwen en de voorzichtigheid wel erg groot worden.
Er is die dag namelijk nog een leverbiotoop van een ándere patiënt genomen.
" Als dan ook nog op de mening van patiënt, die op besliste toon voor een operatie opteert, nauwelijks tot slecht wordt gereageerd, is het vertrouwen in de betrokken arts bij de patiënt uiteindelijk geheel verdwenen.
" Als dan ook nog op het spreekuur, waar patiënt te kennen geeft geopereerd te willen worden, snel in het dossier een vraagtekentje achter het woord CHEMO wordt gezet.... is het vertrouwen voor 100 procent zeker verdwenen.
Dan moet een patiënt heel erg op zichzelf vertrouwen..,, en kan hij niets meer zomaar vertrouwend aannemen.

Heeft deze arts vanwege het geld - artsen verdienen heel veel geld aan een chemokuur - die chemo voorgeschreven .... zo gaat men zich dan afvragen....of is de arts zelf ook alleen maar een pion in een hoger spel van corruptie van onze overheid?
Boven de 70 gaat iemand de overheid geld kosten.... is de suggestie....en hoewel deze stelling méér dan eens geheel in strijd is met de waarheid, gelooft het volk deze goeddeels wel degelijk.

Na de operatie van de slecht-gediagnosticeerde patiënt blijkt de oorzaak van zijn hoge koorts dan onomstotelijk niet iets kwaadaardigs te zijn, maar precies dátgene datgene, wat die behandelde arts juiste ten stelligst heeft tegengesproken: het was een abces dat helende was!
Kunt u zich voorstellen wat er met hem gebeurd was als hij de behandeling, die de arts persé ingezet had willen zien, gehoorzaam zou hebben opgevolgd? Vele patienten sterven aan Chemo en niet aan hun ziekte.

Dat er daar bovenop ( alsof dit al niet erg genoeg was) ook nog meer aan de hand bleek te zijn dan die foute diagnose: dat hij namelijk ook nog eens de verkeerde medicijnen voorgeschreven kreeg in het ziekenhuis, waardoor zijn voeten enorm op gingen zwellen en dat er in zijn papieren - tegen de waarheid in - werd neergezet, dat hij aan de ziekte asthma zou lijden, maakt de conclusie onzorgvuldig en gevaarlijk handelen door de dokter in kwestie, tot een onontkoombare.

Ieder patiënt, die vanwege een aantoonbaar verkeerde diagnose een operatie heeft moeten ondergaan, heeft recht op een schadevergoeding.
Een rechtszaak - civiele procedure- is in vele gevallen niet nodig.
Artsen zijn verzekerd voor dergelijke vergissingen, dus daarom maar direct de verzekering aangeschreven.
Helaas.
Het recht hebben op een schadevergoeding na een onnodige operatie blijkt plotsklaps - in deze zaak - niet meer van kracht te zijn.
De verzekering spartelt tegen en tenslotte wordt er een expert(??) op dit gebied geraadpleegd om over de kwestie zijn mening te geven.
Die expert neemt daarvoor zoveel tijd, alsof het lijkt dat hij van iemand ergens hoog in de regering de specifieke opdracht heeft gekregen om tijd te rekken.
Komt tijd komt raad!
De door de patiënt gestarte klacht tegen de betrokken arts geeft de doorslag, dat er meer aan de hand is dan een verkeerde diagnose.
Als de schadevergoeding voor de onnodige ( en zware) operatie een langdurige kwestie gaat worden, besluit patiënt - er is intussen meer dan 3 jaar voorbijgegaan na de onnodige operatie- dan maar een klacht in te dienen bij het Regionaal Tuchtcollege in zijn regio.
Patiënt krijgt nu bericht dat zijn klacht is doorgezonden naar het Regionaal Tuchtcollege te Amsterdam, vanwege het feit de betrokken arts daar in de buurt woont.
Zodra het dossier bij het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Amsterdam in behandeling is genomen, komt bij ieder schrijven van hen ( middels de plaatsvervangende secretaresse) de opmerking, dat de patiënt zijn klacht nog kán intrekken (?).
Het waarom van die opmerking blijft duister.
Bij het uitwisselen- op papier- van de klacht én het verweer van de verweerster blijkt de medische kennis van de arts ineens niet zo goed te zijn, want dan staan daar ineens dingen, die gewoon niet kloppen.
De werkende stof van het medicijn Norvasc zóu nu bijvoorbeeld Furosemide zijn.
Iedere betrouwbare arts, met deze mededeling geconfronteerd, zal deze onmiddellijk als ongerijmd en onjuist van de hand wijzen.
Nadat de verweerster tweemaal haar zegje heeft mogen doen en de klager (= de patiënt) daar weer op heeft geantwoord, vindt genoemde plaatsvervangend secretaresse het nodig, dat er een mondelinge discussie plaatsvindt tussen de verweerster en de klager.
Weer wordt in dat schrijven aan de klager gesuggereerd dat hij zijn klacht alsnog zou kunnen intrekken.

Gedurende deze mondelinge discussie wordt het voor de klager duidelijk dat er hier iets anders aan de hand is dan een normale zaak van de klager tegen de verweerster.
De notulen, die van deze mondelinge discussie zijn gemaakt, worden namelijk, zoals later blijkt, eenvoudigweg vervalst door de plaatsvervangende secretaresse!

Wéér wordt vermeld dat de werkende stof van Norvasc Furosemide zou wezen, terwijl het woord furosemide tijdens dat gesprek in het geheel niet gevallen is.
De plaatsvervangende secretaresse heeft echter te weinig medische kennis en helpt zo de arts nog verder in de problemen.

Klager meldt uiteraard deze vervalsing - per brief- aan de voorzitter van de Tuchtraad, met bij de adressering: " Persoonlijk /Vertrouwelijk".
De klager krijgt per telefoon van de plaatsvervangende secretaresse te horen, dat zijn 'vergissing' is doorgegeven aan de raadsleden.
Een klein voorbeeld van de incompetentie- of opzettelijke vervalsing (?) - is de uitspraak van de raad: " Verweerster heeft niet zelf de opname gedaan".
Nu…. de patiënt had nota bene twee bewijzen meegestuurd-
(uit het opgevraagde dossier van verweerster- in zijn antwoord op het verweer van verweerster) waaruit dus duidelijk genoeg bleek dat de verweerster wel degelijk zélf de opname van patiënt had gedaan.
Daarbij ook nog- als derde bewijs- dat de klager wel degelijk verweerster heeft meegemaakt als zijnde arts, die hem bij de opname allerlei vragen stelde.
Wederom bleek dat een of andere hogere macht- of een grote som geld- de hand heeft gehad in de uitspraak van de Regionale Tuchtraad voor de Gezondheidszorg te Amsterdam.

Dat de raad niet alle papieren met bewijzen , aangeleverd door de klager te lezen heeft gekregen, was meer dan duidelijk.
Wat daar achter stak is hem echter nog steeds niet duidelijk.
Een tweede mogelijkheid was dat de secretaresse de uitspraak, na het weglaten van vele bewijzen, óók nog vervalst heeft.
De reden daarvoor? Geen idee!
De patiënt is niet content met de uitspraak en gaat dus in beroep tegen de uitspraak van de Regionale Tuchtraad voor de Gezondheidszorg te Amsterdam - bij het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg.
De patiënt, nu klager genoemd, stuurt zijn beroep op de uitspraak ook naar O(nderzoeksraad)I(ntegriteit) O(verheidspersoneel) .

Na 3 weken wordt klager weer opgebeld door een wat zeurderige persoon- achteraf blijkt dat een decaan te zijn, die lid is van het OIO - die duidelijk laat blijken te menen dat iemand die zelf niet tot de pseudo- elite behoort, onmogelijk over de kennis kan beschikken die de klager inmiddels heeft opgedaan en die hij ook ventileert.
De klager wordt dan ook, met daarbij de mededeling dat het vervalsen van notulen e.d. door overheidspersoneel niet onder de competentie van het OIO valt- doorverwezen naar het instituut Klokkenluider online.
Ook daar krijgt klager van een secretaresse - na ongeveer 2 weken- te horen dat dit helaas ook buiten hún competentie valt.
Bij het Ministerie van Volksgezondheid, waaraan klager nu al tweemaal het gehele dossier heeft gestuurd, komt hij ook niet verder dan de secretaresse, die hem vertelt dat dit óók al buiten de competentie van het ministerie valt.

Ook bij de Nationale Ombudsman komt klager niet verder dan een secretaresse, die hem over de telefoon vertelt dat de Ombudsman pas in actie zou kunnen komen na de uitspraak van het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg.
Nimmer heeft klager een bij de Ombudsman gebruikelijke brief met brochure ontvangen.
Dat de secretaresse die de notulen heeft vervalst haar collega´s bij de overheid heeft ingeschakeld om klager te beletten bij de juiste personen kond te doen van zijn verdenking van oneerlijkheid bij het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Amsterdam, is zo onderhand wel duidelijk.
Dat het echter bij alle instanties omstreeks 3 weken duurt voor dat klager bericht krijgt, geeft aan dat véle secretaresses zijn ingelicht om klager vooral tegen te houden de waarheid te vertellen bij de daarvoor bestemde instanties: men zou bijna gaan denken dat er ergens iets misdadig fout is bij de gezondheidszorg…. een conclusie die natuurlijk geen enkele Nederlander gemakkelijk of graag trekt.
Er blijven ons enige conclusies.
A. De overheid (het Openbaar Ministerie)wil op deze manier mensen van boven de 70, die ziek zijn, laten doden door hen chemo voor te schrijven terwijl een eenvoudig pilletje hen verder zou laten leven. Zij sterven dan wel, maar nu aan de chemo. De betrokken arts moet daarom buiten schot blijven vanwege haar medewerking aan deze misdaden van de overheid tegen de mensheid.

B. De betrokken arts heeft geheel zelfstandig zoveel verdiend aan de onterechte chemo, dat zij de secretaresse van het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg een aanzienlijke som geld heeft beloofd indien deze: 'iets kan regelen.'

C. Ook nog een mogelijkheid is: Lees voor de overheid het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds : Neêrlands grootste criminele organisatie die tezamen met het al eveneens misdadige Openbaar Ministerie een nauwe samenwerking heeft( steekpenningen)
Dag.