Jodenland

Jodenland
Verleden week was ik een aantal dagen aanwezig op een medisch congres in Praag. Talloze professoren waren met hun hofhouding naar de Tsjechische hoofdstad getogen om een week lang veren in elkaars reet te steken, ruzie met elkaar te maken, of te proberen elkaars vrouw te naaien. Dit alles onder het genot van ongehoorde hoeveelheden drank. Voor een handjevol geïnteresseerden waren er zelfs, tussen de bedrijven door, ook wat lezingen georganiseerd. Al met al een fijn gebeuren dus, waarbij iedereen ruim aan zijn trekken kwam.

Wat ik daar precies te zoeken had, gaat u natuurlijk geen bal aan, maar het aardige was dat de congresorganisatie ook een Amerikaanse wetenschapper had uitgenodigd. Trillend als een espenblad hielden de professoren zich vast aan hun programmaboekje. Een Amerikáán? Hier? Maar dit is toch een Européés congres? Ze konden hun ogen niet geloven, maar het stond er toch echt; een heuse Amerikaan, van Harvard Medical School nogaliefst. De weledelgeleerde heren veranderden op slag in een club Gooise roddeltantes. Waar is die Amerikaan? Wie heeft hem al gezien? Hoe héét hij eigenlijk? Kijk, hier staat het. Hmmm, is dat geen Joodse naam? Ja, volgens mij is dat wel een Joodse naam; alle Amerikanen hebben Joodse namen, toch? Waar gaat hij het over hebben? Oh ja? Ach, denken die Amerikanen dat ze daar ook al verstand van hebben? Nou ja, we zullen wel zien.

De Amerikaan hield zijn lezing voor een publiek dat zich heilig had voorgenomen zich zo ostentatief mogelijk aan de spreker te ergeren. Gelukkig kregen de heren wetenschappers waar voor hun geld. Was de aanwezigheid van de Amerikaan reeds een doorn in het oog, zijn boodschap was zo mogelijk nog aanstootgevender. Het kwam erop neer dat hij goede redenen had om aan te nemen dat de tot nu toe gehanteerde methode voor het behandelen van een hardnekkige ziekte niet toereikend was. Zijn onderzoek had definitief uitgewezen dat een snellere en radicalere aanpak weliswaar veel meer operaties vergde (met alle complicaties van dien), maar uiteindelijk wel meer mensenlevens redde. Hij maande, kortom, de Europese artsen hun behandelmethode te wijzigen, of, zoals hij het uitdrukte to put the show on the wagon.

Een misprijzend gesnuif steeg op uit de zaal, en de aansluitende vragenronde ontaardde in een fikse ruzie. "In Amerika wordt veel te snel geopereerd!" foeterde een professor uit Parijs. "En al die bijwerkingen dan?". De Amerikaan haalde zijn schouders op: When we fight a battle, we fight to win. In the end, people just wanna live. Zich zeer bewust van de politieke lading van deze laatste opmerking, maakte de Amerikaan een dikke knipoog naar het rabarberende publiek. Grijnzend verliet hij de kokende zaal en vloog nog dezelfde dag terug. Tijdens de rest van de week kwam dit voorval niet meer ter sprake, maar je kon aan alles merken dat de professoren blij waren weer fijn onder elkaar te zijn, zonder zo'n Amerikaan erbij.

Er kan geen NOVA of 2Vandaag voorbij gaan, of op de een of andere manier wordt ons duidelijk gemaakt dat Amerikanen niet deugen, en dat alle militaire acties van Amerika tot mislukken zijn gedoemd. Likkebaardend wordt melding gemaakt van misstanden in het Amerikaanse leger, de hopeloze strijd van de Amerikanen in Afghanistan en Irak, problemen voor de regering. Men kan haast niet wachten totdat Amerika in het stof bijt, en zich verstrikt in een nieuw Vietnam; met leedvermaak worden de Al-Jazeera-tapes uitgezonden waarop nieuwe aanslagen in Amerika worden aangekondigd. Hiermee proberen de Staatsmedia ons elke dag opnieuw duidelijk te maken dat wij onszelf zo veel mogelijk van Amerika en haar acties dienen te distantiëren. Wij dienen Amerika te haten.

En deze propaganda werkt. In mijn puberjaren was Amerika nog het beloofde land, dat in Veraunika een trouwe woordvoerder had. Amerika was jong, snel, geil en wild, en je móest er naartoe! Op vakantie naar Amerika was cool, op de motor langs Route 66 was nog cooler, en een jaartje highschool of college was helemaal het einde; veel hoger kon je als jongeling niet stijgen. Maar tegenwoordig wil de jeugd niks meer weten van Amerika. "Amerika is een gevaarlijk land omdat het veel te veel invloed heeft!", sprak een neefje van me met een grafstem. Wie moet die invloed anders hebben? denk ik dan. "Amerika is een dom land, en de grootste bedreiging voor de wereldvrede!" sprak een puber in de stad. Wel eens van Iran gehoord? denk ik dan. "Amerika is een Jodenland, en Joden zijn uit op de stichting van een kapitalistische Nieuwe Wereldorde, en daarbij wordt geen enkel middel geschuwd!", lees ik op internet. Waar hadden die Joden anders moeten wonen? denk ik dan. In Europa wilden we ze niet.

Ik kan me maar niet aan de indruk ontrekken dat Amerika-haat een verkapte vorm van het aloude Europese antisemitisme is. De Joden zijn het uitverkoren volk, en wat hebben we daarom in Europa toch altijd een hekel aan ze gehad. Niet alleen omdat Joden in de regel een diep en stoïcijns vertrouwen in hun eigen goddelijke lotsbestemming tentoon spreiden, maar met name omdat ditzelfde volk ook daadwerkelijk door de hand van God lijkt te zijn aangeraakt. Ook de wonderen waar de bijbel van spreekt, verricht God enkel via de Joden. Zelfs het grootste wonder van de Christenheid wordt verricht door een Jood; Christus zélf. Groen van ergernis moeten christenen constateren dat ze spiritueel op de tweede plek staan, terwijl de eerste plek al is vergeven aan iemand anders. Het is een Jood die de weg, de waarheid en het leven is --- de christen blijft de oningewijde volger.

En het lijkt erop dat de joden nog steeds de weg, de waarheid en het leven zijn. Weggepest uit Europa, vonden zij in Amerika hun enige uitwijkmogelijkheid waar zij in betrekkelijke rust hun leven en geloof konden belijden. En ook daar lijken zij door de hand van God te zijn aangeraakt. In korte tijd heeft de relatief kleine Joodse gemeenschap een onafzienbare stoet invloedrijke politici, bankiers, kunstenaars en wetenschappers voortgebracht. De combinatie Amerika + Joden + Kapitalisme is een uiterst succesvolle gebleken, dit tot ergernis van Europa, want opnieuw moet het oude continent constateren dat zij het aflegt tegen het succes van de Joden; opnieuw is Europa de volger.

Maar gelukkig heeft Marx aan Europa duidelijk gemaakt dat alle geschiedkundige bewegingen zijn terug te voeren tot klassenstrijd, en dat daarom het Jodenland Amerika, met haar Jodenkapitaal, op weg is naar het einde. De revolutie van de lagere klassen, dat moest het helemaal worden! Rusland beet het spits af: tegen het kapitaal, tegen Amerika, tegen de Joden. En toen volgde --- volkomen logischerwijs en inspelend op exact dezelfde sentimenten, maar voor sommigen nog steeds niet helemaal duidelijk --- Nazi-Duitsland; tegen het kapitaal, tegen Amerika en tegen de Joden. Helaas is er na de Tweede Wereldoorlog een korte periode van bewondering geweest voor de Amerikaanse bevrijder, en medelijden voor de Joodse slachtoffers, maar sinds de sixties heeft links de draad kordaat weer opgepakt, en zijn we rap aan het terugkeren naar het vooroorlogse niveau van antisemitisme en weerzin jegens Amerika. En inmiddels is Israël er bijgekomen als duidelijk Jodenbastion waar links, als vanouds, weer een fijne hekel aan kan hebben.

Dit alles heeft tot heel wat stupide uitwassen geleid. Zo weigerde Europa categorisch in te zien welk gevaar er tijdens de Koude Oorlog van het Oostblok is uitgegaan. Hitler kon als grote schurk in de rechterhoek worden weggezet, maar de Sovjet-Unie was volgens vele linkse kopstukken een paradijselijk land, met volledige werkgelegenheid, gratis ballet, en een fijne planeconomie. Haast net zo fraai als maoïstisch China, waar 70 miljoen mensen de dood vonden, maar dat niettemin volgens de Paul Rosenmöllers van deze wereld een verademing was ten opzichte van dat domme Amerika. Wat een ongehoorde decadentie; dwepen met communistische moordregimes, en ondertussen Amerika maar blijven uitmaken voor dom en gevaarlijk, terwijl onder hun niet-aflatende nucleaire druk uiteindelijk wel de Sovjet-Unie door de knieën is gegaan. Niet fraai gespeeld, maar wel gewonnen, en daar gaat het uiteindelijk om. Wie niet begrijpt dat het een zegen voor de mensheid is geweest dat het Jodenland als eerste supermacht de atoombom heeft ontwikkeld en heeft gebruikt, die begrijpt niks van de gang van zaken op het wereldtoneel.

Het Jodenland maakt zijn handen vuil om Europa te beschermen, maar wij vinden onszelf te deftig voor het voeren van oorlog, en wensen alleen via de achterdeur de vruchten te plukken van het Amerikaanse beleid. Tsja. Als je tot een generatie behoort die nooit principiële keuzes heeft hoeven maken, en volledig in luxe, gemak en veiligheid is ondergedompeld, dan kun je je inderdaad veroorloven om heerlijk achteroverleunend in de hand te bijten die ons beschermt. Wat is het makkelijk om jezelf goed te voelen, door lekker al die tot niets verplichtende verontwaardiging eruit te kletsen. Dat is de psychologie van het socialisme: haat en jaloezie, verpakt als morele superioriteit en geuit als decadente recalcitrantie. Verder is het volkomen leeg en failliet.

Tot mijn grote genoegen wordt door het kapitalisme van het Jodenland dagelijks het faillissement van het socialisme gedemonstreerd. Was het immers niet ooit de bedoeling dat broeders aller landen zich zouden verenigen onder één rode vlag? Ach, het zou het paradijs op aarde worden --- allemaal gelijk, hand in hand; uit volle borst de Internationale zingen, d'haren wap'rend in de wind! Dat was toch het idee? Maar wie krijgt die droom uiteindelijk voor elkaar? Juist --- het kapitalisme, met haar globalisering; de enige werkbare vorm van wereldwijde verbroedering.

En zou het socialisme ook niet eens even fijn de arme landen in deze wereld gaan helpen, met ontwikkelingsgeld en afgedwongen solidariteit? Maar vijftig jaar voedselhulp heeft geen reet geholpen, sterker nog: het heeft de derde wereldlanden alleen maar hulpelozer en afhankelijker gemaakt. Nee, voor Afrika is het enige licht aan het eind van de tunnel wederom het kapitalisme. Dat continent zal uiteindelijk uit het slop getrokken worden door industrie, investeringen en commercie, en niet door Marx, revolutie of multi-kulturele manifestaties met gratis bier. En over multiculturaliteit gesproken: ook daar slaat het kapitalisme spijkers met koppen. Integratie met behoud van cultuur vinden we niet in Nederland, waar dit geitenwollen experiment volledig van de rails is gelopen; nee, geslaagde multiculturaliteit vind je pas op Wall Street, op het grote bord met de wisselkoersen van vreemde valuta. Dát is integratie met behoud van cultuur.

Dus Europa, stap eens af van uw halfslachtige tweesporenbeleid en durf eens vol trots mee te lopen met de pioniers van onze beschaving! Wordt volwassen, wordt professioneel! Stop met het teren op uw kleingeestige afgunst, houdt op te dwepen met uw puberale ideologie, en kom toch eens los van uw nuffige snobisme. Put your money where your mouth is, en omarm het Jodenland; uw bondgenoot, onder wiens voortvarende atoomparaplu u jarenlang veilig heeft kunnen schuilen, en van wiens economie u uw sociale wetgeving heeft kunnen betalen. Geschiedenis is een opeenstapeling van strijd, en ook het westen zal alleen kunnen blijven bestaan door strijd te blijven leveren. Vrede dient continu beschermd te worden: door altijd waakzaam te blijven, door de vijand te herkennen, door de vijand altijd een stap voor te blijven, en door, indien nodig, strijd te leveren en te zorgen dat je wint. Het Jodenland snapt dit; Europa weigert dit te snappen. When we fight a battle, we fight to win. In the end, people just wanna live.
POSTED BY LAGONDA