Volgens verschillende Arabische nieuwsbronnen heeft sjeik Abdul Aziz bin Abdullah, de grootmoefti van Saoedi-Arabië, verklaard dat het "noodzakelijk is om alle kerken in de regio te vernietigen." De grootmoefti deed zijn uitlating in antwoord op een vraag van een delegatie uit Koeweit met betrekking tot het standpunt van een parlementslid uit Koeweit die onlangs opriep tot de verwijdering van kerken (wat hij later verduidelijkte door te zeggen dat er in Koeweit geen kerken zouden moeten worden gebouwd.) De delegatie wilde een bevestiging vanuit de sharia aangaande kerken.

Dienovereenkomstig heeft de grootmoefti "benadrukt dat Koeweit deel uitmaakt van het Arabisch schiereiland en dat het daarom noodzakelijk is om alle kerken te vernietigen." Zoals veel grootmoefti's voor hem baseerde de sjeik zijn uitspraak op de beroemde overlevering, de hadith, waarin de profeet van de islam op zijn sterfbed verklaarde, dat "er geen twee religies zouden zijn op het (Arabisch) schiereiland," die altijd dusdanig werd uitgelegd dat alleen de islam in de regio beoefend mag worden.

Terwijl de feiten voor zichzelf spreken, geef ik ter overweging:

Sjeik Abdul Aziz bin Abdullah is niet zomaar een willekeurige moslim die kerken haat. Hij is de grootmoefti van het volk dat de islam in de wereld bracht. Bovendien is hij de voorzitter van de Hoge Raad van de oelema (islamgeleerden) en voorzitter van het Permanente Comité voor Wetenschappelijk Onderzoek en Uitgifte van Fatwa's. Daarom, als het gaat om wat de islam predikt, zijn z'n woorden enorm gezaghebbend.

Rekening houdend met de hysterie die het Westen overvalt wanneer een niet-gezaghebbend individu, bijvoorbeeld een randfiguur zoals een onbekende dominee, de islam beledigt, stelt u zich eens voor wat er zou gebeuren als een christelijke tegenhanger van de grootmoefti, bijvoorbeeld de paus, zou verklaren dat alle moskeeën in Italië vernietigd moeten worden: stelt u zich eens voor wat voor non-stop razernij er in de westerse media zou losbarsten met de schrille tonen van "onverdraagzaamheid" of "fanatisme," eisen van excuses of zelfs van ontslag, non-stop handenwringen door sensitieve politici, of nog erger.

Daarentegen krijgt de grootmoefti - de hoogste gezagsdrager met betrekking tot de islamitische wet in het land van onze "vriend en bondgenoot" Saoedi-Arabië - vrij baan wanneer hij moslims aanzet om kerken te vernietigen. Niet dat er een extra aansporing nodig is (er gaat nauwelijks een maand voorbij zonder een aantal aanslagen op kerken en vernietiging van kerken in de gehele islamitische wereld). Sterker nog, op het moment dat ik dit schrijf is het drie dagen geleden dat ik dit bericht onder ogen kreeg en nog altijd is het niet vertaald naar een Engelse nieuwsbron, hoewel berichten met "nieuwswaarde" vaak al binnen enkele uren zijn vertaald.

Bedenk de betekenis van de achterliggende gedachte van de oproep van de grootmoefti om kerken te vernietigen: het is gewoon gebaseerd op de Hadith. Maar als niet-moslims aanleiding geven tot het zich beroepen op de Hadith, deze of willekeurig een andere, die aanzet tot geweld en intolerantie tegen de "ongelovige," worden deze (ongelovigen) er van beschuldigd "islamofoob" te zijn door opzettelijk de islam verkeerd uit te leggen; of worden er van beschuldigd obstakels te zijn op de weg naar 'dialoog', enzovoort, enzovoort…"

Dit leidt tot misschien wel het belangrijkste punt: de inhoud, de leer van de islam is zo gemakkelijk vast te stellen; er is niets geheimzinnigs aan wat "goed" en wat "slecht" is in de islam. De grootmoefti baseerde zijn fatwa op een canonieke Hadith, waarvan moslims en (geïnformeerde) niet-moslims weten dat deze onderdeel is van de islamitische
bronnen van jurisprudentie (usul-al-fiqh). En toch is het Westen - met al zijn instellingen voor hoger onderwijs, met overheidsinstanties die zich bezighouden met culturele en religieuze vragen - nog steeds flink in verwarring over wat de islam uitdraagt.

Dit alles is niets minder dan een schandaal en is een herinnering aan hoe diep de MSM, de academische wereld en de meeste politici hun kop in het zand hebben gestoken.

Bron:
Auteur: Raymond Ibrahim

maart 2013