My Website 2014

Democratie zonder inhoud!
In een ander artikel hebben we alle aandacht op Hitler, zijn ideologie en zijn beweging geconcentreerd wat onvermijdelijk een eenzijdig beeld opleverde. Natuurlijk opereerden de nazi's niet in een geïsoleerde ruimte; ze waren uit een bepaalde samenleving voortgekomen, bewogen zich daarin en probeerden die deels te veroveren, deels te vernietigen. Hoe zag de samenleving er nu uit? Wat was die "Jodenrepubliek", waaraan Hitler eerst een frontale aanval, daarna langs 'legale 'weg een einde wilde maken? Wie waren die ' novembermisdadigers tegen wie hij zo tekeer ging?
In tegenstelling tot wat Hitler en trouwens vele anderen met hem beweerden, dankte de republiek van Weimar haar ontstaan niet aan bewust landverraad pof aan Joods machinaties, maar aan het echec van het oude regime en aan de oorlogsmoeheid van de Duitse bevolking.
Toen de autoritaire oorlogsleider Ludendorff de nederlaag zag naderen, drong hij eind september 1918 zelf aan op invoering van een parlementaire regering in Duitsland, voornamelijk om de verantwoordelijkheid voor de nederlaag af te schuiven op de oppositie en de civiele instanties.

Redactie
Bovenstaande is het begin van een artikel van Drs.A.V.N.van Woerden over de Republiek van Weimar. Verder in het artikel wordt geschetst hoe Hitler met zijn trawanten de macht overnamen met de mantel de wet.

Ook Nederland heeft een democratie zonder inhoud. Iedere politicus neemt meerdermalen het woord democratie in zijn/haar mond zonder echt te weten wat democratie betekend.
Ook van Nederland, en tevens de EU, werd/word met de wet in de hand, een dictatuur gesticht zonder dat het electoraat daar in is gemengd of over gehoord. Landverraad met daaraan verbonden een staagreep De stiekeme staatgreeep noemt men dat in de volksmond.
Het referendum over de Europese Grondwet werd met 61,54 procent tegen en 38,46 procent voor (0,76 procent ongeldig/blanco) toch doorgevoerd maar nu als een al even onleesbaar- Wim Kok heeft daar hoogste persoonlijk aan mee gedaan-verdrag.

Valery Giscard d'Estaing, hoofdredacteur van de Europese Grondwet, gaf cynisch toe dat de tekst opzettelijk onbegrijpelijk was gemaakt.

Op 05-10-2007 verklaarde de Italiaanse oud-premier Giuliano Amato, die meer dan een jaar lang nauw betrokken was bij het opstellen van de verdragtekst voor de nieuwe Europese Grondwet, dat dit verdrag bewust onleesbaar is gemaakt om te voorkomen dat burgers nieuwe referenda eisen.

Ik denk dat de mensen Europa nooit begrepen hebben. Dat is ook logisch, want Europa is grotendeels achter gesloten deuren tot stand gekomen. Door een generatie overtuigde Europeanen die dacht: als we dit openlijk spelen, gaan we de mensen niet meekrijgen.'
( Karel de Gucht, liberaal, Europese commissaris voor handel, in De Standaard, 20-21 augustus 2011 )

'Wij beslissen iets. We brengen het dan in het midden en wachten enige tijd om te zien wat er gebeurt. Volgt er geen misbaar, breekt er geen opstand uit- want de mensen begrijpen toch niet wat er werd beslist- dan gaan we weer wat verder. Stap voor stap, tot er geen terugkeer meer mogelijk is.'
( Jean Claude Juncker, christendemocraat, premier van Luxemburg, ex-president van de Europese raad, in Der Spiegel, 52/1999)

Wat gebeurt er met de referendumuitslag?
Voordat het Nederlandse parlement kon stemmen over dit wetsvoorstel, wachtte het eerst de uitslag van het referendum af dat op 1 juni 2005 plaatsvond. Tijdens het referendum stemde 61,5 procent van de kiezers tegen. Omdat het referendum slechts raadplegend was, had het parlement formeel kunnen besluiten om het advies van de Nederlandse kiezers te negeren.
Alle grote partijen hadden echter al gezegd dat zij bereid waren 'nee' te stemmen, als de uitslag van het referendum ondubbelzinnig 'nee' zou zijn. Het CDA en de PvdA maakten hierbij een voorbehoud voor wat betreft de opkomst. Als de opkomst van het referendum 30 procent of minder bedroeg, voelden zij zich niet gebonden aan de uitslag. De opkomst bedroeg echter 63,3 procent.
Nadat het referendum was uitgedraaid op een ondubbelzinnig 'nee', kondigde premier Balkenende op 2 juni 2005 aan dat de regering het wetsvoorstel introk. Op deze wijze voorkwam Balkenende dat een overgrote meerderheid van de Tweede Kamer zichzelf moest vernederen door tegen de Europese Grondwet te stemmen, terwijl het eigenlijk vóór het verdrag was.
Organisatie van het referendum
De organisatie van het referendum berustte bij het ministerie van Binnenlandse Zaken. Een onafhankelijke referendumcommissie stelde de referendumvraag en -datum vast, en besliste over de verdeling van subsidiegelden. Ook was deze commissie verantwoordelijk voor een samenvatting van de Europese Grondwet, die alle Nederlanders op 23 april 2005 in de bus hebben gekregen.
De referendumcommissie werd op 8 februari 2005 benoemd door de Tweede Kamer. Het ministerie van Binnenlandse Zaken leverde ambtelijke en secretariële ondersteuning.
Verloop van de campagne
De eerste peilingen over de Europese Grondwet zijn gehouden in juni 2003. Maurice de Hond en Intomart meldden dat er een grote steun bestond voor het plan een referendum te houden. Slechts weinig mensen spraken zich uit over de Europese Grondwet zelf, omdat de mensen er te weinig van wisten.
In 2005 werden de opiniepeilingen frequenter gehouden. In januari 2005 registreerde Maurice de Hond dat 44 procent van de respondenten zich zeker voornam te gaan stemmen tijdens het referendum, terwijl 38 procent dit niet uitsloot. Het aantal zwevende kiezers was nog hoog: De Hond meldde dat 35 procent nog niet wist wat ze zouden stemmen. De tegenstanders hadden volgens De Hond een lichte voorsprong: 31 procent voor, 34 procent tegen.
Gedurende de maanden erna veranderde dit beeld niet wezenlijk. Bij een opkomst van 30 tot 35 procent voorspelde De Hond in april 2005 een nipte meerderheid voor het 'nee' (voorstanders zouden 47 tot 49 procent van de stemmen behalen, tegenstanders 51 tot 53 procent). In de april 2005-peiling van TNS Nipo zei 22 procent van de respondenten voor te stemmen, 24 procent tegen, terwijl 48 procent nog geen keus had gemaakt.
De Nederlandse bijdrage aan het EU-budget, de euro, en het eurovisie songfestival
De referendumcampagne werd beheerst door financiële kwesties Heerste macht van het geld). De regering zette al vroeg de toon door tijdens de grondwetsonderhandelingen (vanaf september 2003) te wijzen op de hoge Nederlandse bijdrage aan het EU-budget. Staatssecretaris Atzo Nicalai (Europese Zaken) betoogde dat Nederland per hoofd van de bevolking twee keer zo veel afdraagt als Zweden, en vijf keer zo veel als Frankrijk en Denemarken. De Europese Grondwet behandelde de Nederlandse betalingspositie uiteindelijk in een verklaringDe regering wrong zich gedurende de hele referendumcampagne in allerlei bochten om uit te leggen dat het probleem hiermee was opgelost.
Op de achtergrond speelde ook een openbaar uitgevochten ruzie ovr het stabiliteitspact mee tussen verschillende Europese ministers van Financiën. Het Stabiliteitspact verplicht EU-lidstaten om de overheidsfinanciën op orde te hebben, om zo de stabiliteit van de euro te garanderen.
In november 2003 bleek dat Frankrijk en Duitsland voor het derde achtereenvolgende jaar een begrotingstekort hadden van meer dan de afgesproken bovengrens van 3 procent. Volgens de bepalingen van het Stabiliteitspact hadden de twee landen een forse boete moeten krijgen, maar ondanks fel protest van minister Zalm bleek een ruime meerderheid van de EU-lidstaten tegen sancties. Nederland eiste vervolgens een harde verankering van het Stabiliteitspact in de Europese Grondwet, maar wist hiervoor te weinig steun te verwerven.
In de peilingen hadden de tegenstanders tot april 2005 een lichte voorsprong, maar in mei verslechterde het sentiment in korte tijd. Henk Brouwer, directeur van De Nederlandse Bank, zorgde voor veel opschudding door in een interview met Het Parool te melden dat de gulden ondergewaardeerd was ten opzichte van de D-Mark, toen de euro werd ingevoerd. Het kostte minister Gerrit Zalm van Financiën (hierin overigens gesteund door vele economen) moeite om duidelijk te maken dat de Nederlandse burger niet gedupeerd was.
Verder kreeg De Telegraaf op 19 mei 2005 duizenden woedende reacties, waarin de Europese Grondwet in verband werd gebracht met de vroegtijdige aftocht van Nederland bij het eurovisie songfestival in Kiev. Het "prachtig gezongen liedje" van Glennis Grace sneuvelde in de voorronde - volgens veel kijkers omdat de Oost-Europese landen elkaar de finale inhielpen.
De referendumcampagne
De verkiezingscampagne kwam eigenlijk pas op gang in de derde week van mei. In de periode ervoor bezetten allerlei andere zaken de politieke agenda. In april verwerkte politiek Den Haag het voortijdige aftreden van vicepremier Thom de Graaf (D66) vanwege de crisis rond de gekozen burgemeester. Daarna wenste men het zilveren ambtsjubileum van koningin Beatrix op 30 april 2005 niet te verstoren.
De eerste twee weken van mei was de Tweede Kamer op voorjaarsreces. Ook premier Balkenende en veel ministers waren toen op vakantie. De enige officiële voorlichting kwam van de Referendumcommissie, die op 17 april een (veel bekritiseerde) folder met een samenvatting van de Europese Grondwet naar alle Nederlanders had gestuurd.
De referendumcampagne kwam dus pas twee weken vóór het referendum echt van de grond. Zowel voor- als tegenstanders voerden een negatieve campagne. De SP zette de toon door te betogen dat de EU-grondwet zou zorgen voor een Europese superstaat. Ook Geert Wilders legde in zijn bustoer NEE de nadruk op het thema "Europa superstaat" waarbinnen Nederland een machteloze provincie dreigde te worden.
De regering en de voorstanders haalden inmiddels dagelijks de tv-journaals met een serie opzienbarende uitspraken:
" -
CDA-minister Jan Hein Donner (Justitie) waarschuwde voor oorlogen en een mogelijke Balkanisering van Europa als het 'nee' zou winnen,
" -Europarlementariër Jules Maarten (VVD) blaasde op het laatste moment een tv-spotje voor regionale omroepen af, waarin beelden van Auschwitz en Srebrenica de kiezer moesten aansporen tot een 'ja',
" -
" D66-minister Laurens Jan Brinkhorst (Economische Zaken) verkondigde dat bij een afwijzing in Nederland economisch "het licht uit zou gaan", later zei Brinkhorst dat de Europese Grondwet eigenlijk te ingewikkeld is om burgers te vragen er een oordeel over te hebben,
" -
" Oppositieleider Wouter Bos (PvdA, voorstander van de EU-grondwet) meldde dat Nederland na een 'nee' snel opnieuw een referendum moest organiseren met dezelfde vraag, en
" -
" CDA-minister Ben Bot (Buitenlandse Zaken) zei dat kiezers bij twijfel het beste thuis kunnen blijven; dit standpunt werd de dag vóór het referendum herhaald door voormalig premier Ruud Lubbers
Tegenstanders nemen snelle lift omhoog
De opiniepeilingen lieten medio mei een enorme sprong van het 'nee' zien, met als uitschieter de peiling van het NIPO (20 mei 2005) die voorspelde dat het nee kon rekenen op 66 procent van de stemmen. Maurice de Hond registreerde op 24 mei een lichte kentering, volgens hem was de verhouding op die dag 43 procent voor, 57 procent tegen, bij een opkomst van 46 procent.
Het nee-kamp won de laatste dagen voor het referendum echter weer terrein toen de Fransen op zondag 29 mei de grondwet afwezen met 54,9 procent. Maurice de Hond en het NIPO voorspelden op 30 mei beiden een overwinning voor het nee met 59 procent. Uiteindelijk won het nee met 61,5 procent.
Nasleep
De Belgische minister van Buitenlandse Zaken, de liberaal Karel de Gucht, zorgde op zaterdag 4 juni 2005 voor enorme opschudding met ongezouten kritiek op de wijze waarop de Nederlandse regering campagne had gevoerd. "Dat tart toch de verbeelding", zei De Gucht, die eraan toevoegde dat het Nederlandse electoraat al enkele jaren "de weg kwijt is". Omdat De Gucht zijn kritiek paarde aan een felle persoonlijke aanval op premier Jan Peter Balkenende, riep minister Bot van Buitenlandse Zaken de Belgische ambassadeur op het matje.
5.
Standpunten over de Europese Grondwet
De standpunten van de Nederlandse politieke partijen inzake een nieuwe Grondwet voor de Europese Unie stonden grotendeels vast. Na het akkoord dat de Europese leiders bereikten tijdens de top van 18 juni 2004, bleek dat de Europese Grondwet kon rekenen op brede steun in de Tweede Kamer (voorstanders: 127 zetels, tegenstanders: 22 zetels).
Voorstanders
Het CDA, de PvdA, de VVD, en D66 spraken zich gelijk na de top van 18 juni 2004 uit vóór de Europese Grondwet. Voor het CDA en de VVD woog zwaar dat Nederland het vetorecht heeft behouden op de vaststelling van de meerjarenbegroting van de Europese Unie. Ook waren beide partijen positief over het behoud van één stemhebbende eurocommissaris per lidstaat tot 2014. De partijen waren minder positief over de zwakke positie van het Stabiliteitspact in de Grondwet.
Na afloop van de Grondwet-onderhandelingen (17-18 juni 2004), die negen maanden hebben geduurd, sprak Tweede-Kamerlid Hans van Baalen (VVD) van "een late geboorte die geen wolk van een baby heeft opgeleverd". De PvdA was bij monde van woordvoerder Frans Timmermans kritisch over de vrijblijvende afspraken inzake het Stabiliteitspact (dat zijn de afspraken waarmee de stabiliteit van de euro gewaarborgd wordt).
GroenLinks sloot zich in januari 2005 aan bij de voorstanders. De partij kwam pas tot een standpunt na een serie raadplegingen met partijleden.
Tegenstanders
De kleinere partijen ter linker- en ter rechterzijde van het politieke spectrum (SP, de LPF, de ChristenUnie, de SGP en Geert Wilders) spraken zich gelijk uit tegen de Europese Grondwet.
Harry van Bommel (SP) typeerde de Europese Grondwet in juni 2004 als "een afschuwelijke nageboorte die zo snel mogelijk moet worden begraven". De SP voerde vervolgens een tegen-campagne op het thema "Europa-superstaat". Ook de kleine christelijke partijen (ChristenUnie en SGP) vonden dat Nederland te veel bevoegdheden zou verliezen aan 'Brussel'. In december 2004 sprak Geert Wilders zich uit tegen de Europese Grondwet, omdat deze Turkije in de kaart zou spelen.

Officiële voorlichting
Het referendum werd voorbereid door de onafhankelijke referendumcommissie. Deze publiceerde een (veel bekritiseerde) samenvatting van de Europese Grondwet, die alle Nederlanders op 23 april 2005 in de bus kregen. Ook publiceerde de Europese Commissie twee folders, waarin enkele elementen van de Europese Grondwet worden uitgelicht.
De volledige Nederlandstalige tekst van de Europese Grondwet kunt u raadplegen op deze site. Verder kunt u deze tekst downloaden als pdf-file (zorg voor voldoende papier in de printer), of kopen via de SDU (u bestelt dan een publicatie van bijna 500 pagina's). Tussen april en juni 2005 was de Europese Grondwet in krantenformaat gratis af te halen in gemeentehuizen en bibliotheken.
Bron: http://www.europa-nu.nl/

Van de Redactie.
Het dowloaden van de tekst van de Europese grondwet is helaas op de EU pagina, niet meer mogelijk.
Dag.